De olie van zeevis uit koude wateren bevat meervoudig onverzadigde vetzuren van de Omega-3-familie, met een bijzonder hoog gehalte aan eicosapentaenzuur (EPA).  Deze vetzuren worden gevormd in het plankton en de zeegrassen, waarmee de vis zich voedt.  Vanwege hun extreme lage vriespunt hebben plantaardige en dierlijke levende wezens in koude wateren deze vetzuren nodig om soepel te blijven en niet te verstijven.  Voor de mens is eicosapentaenzuur (EPA) het belangrijkste Omega-3-vetzuur.  Het menselijk lichaam heeft EPA nodig als biochemische bouwstof voor talrijke celstrukturen, zoals bijvoorbeeld voor de lipide-membramen van alle cellen en voor de belangrijke geleidestoffen, die prostaglandine, leukotrine en throm-baxaan genoemd worden.  Deze substanties zijn uiteindelijk ervoor verantwoordelijk, of de vloeibaarheid van het bloed goed is of de viscositeit (taaiheid) zó verhoogd is, dat de doorbloeding verslechtert en kans op tromboses ontstaat.

Omega-3-vetzuren en visolie komen volop voor in de voeding van de volkeren rond de Middellandse Zee, Japan en Groenland.  Omdat in deze streken hartinfarkten en beroertes aanzienlijk minder voorkomen dan in Midden Europa en de Verenigde Staten, werd de aandacht gevestigd op de Omega-3-vetzuren.  Sindsdien hebben de biochemisten zich met deze stoffen bezig gehouden.  In 1982 werd de Nobelprijs voor Geneeskunde zelfs uitgereikt vanwege de ontrafeling van de stofwisseling der Omega-3-vetzuren en de zgn. eicosanoiden.

Door de aanvoer van Omega-3-vetzuren, in het bijzonder van de meervoudig onverzadigde EPA vetzuren die voornamelijk in vis voorkomen, wordt een hele serie van positieve werkingen bevestigd.  Zo kan EPA de vloeibaarheid van het bloed verbeteren en daardoor het risiko op arteriosklerose, hartinfarkten, beroertes en trombosen verlagen.  Ook verlaagt EPA het vetgehalte in het bloed en van de LDL-chloresterolspiegel aantoonbaar.  Verder helpt het bij allergieën, neurodermitis en psoriasis en bij chronische infektieziektes zoals arthritis en reuma.

Aandoeningen van infektueuze en reumatische aard worden vaak door arachidonzuur opgeroepen, een stof die hoofdzakelijk via de hedendaagse, op vlees gebaseerde voeding wordt opgenomen.  Arachidonzuur zorgt ervoor dat er meer ontstekingsstoffen gevormd worden en reeds aanwezige reumatische aandoeningen als gewrichtspijnen, stijfheid in de gewrichten bij het opstaan en gezwollen gewrichten erger worden.  EPA werkt als een tegenwicht van arachidonzuur en remt de vorming van deze ongewenste substanties.  Een regelmatige opname van EPA, in kombinatie met een voor reuma-patiënten geschikte voeding, kan tot een snelle verbetering van deze klechten leiden.

EPA reageert chemisch zeer snel en oxydeert in korte tijd. Daarom dient men, wanneer men regelmatig EPA slikt, ook een anti-oxyderend middel zoals bv. vitamine E in te nemen.  Goede voedingssupplementen bevatten reeds de nodige hoeveelheid vitamine E, hetgeen een voortijdige oxydatie van EPA voorkomt.