Arteriosclerose en de daarmee samenhangende klachten van de bloedsomloop vormen één van de meest voorkomende aandoeningen bij mensen van gevorderde leeftijd.  In de loop van het leven veranderen de bloedvaten, waarbij de wanden hun soepelheid verliezen.  Daardoor ontstaan op veel plaatsen mikroskopisch kleine scheurtjes, waarin calcium, vetten en andere substanties die zich in het bloed bevinden, binnendringen en gaandeweg afzettingen vormen.  Men spreekt daarom ook wel van "aderverkalking".  De afzetting van deze stoffen leidt tot een vernauwing van de bloedvaten en hindert de bloedcirculatie.  Daar echter dezelfde hoeveelheid bloed door de nu enger geworden aders gepompt moet worden, neemt de druk in de bloedvaten toe.  Ook neemt de bloedtoevoer aan de lichaamsweefsels, aan het hart, de hersenen en andere organen af.

Het ontstaan en de verspreiding van arteriosclerose hangt enerzijds af van de erfelijkheidsfaktoren van iedere afzonderlijke persoon, en anderzijds aan invloeden van buitenaf.  Zo is bekend, dat nicotine- en alkoholgebruik, ongezonde voedingswijze en stress grote risikofaktoren zijn.

In de natuurgeneeskunde zijn effektieve stoffen bekend ter bestrijding van typische ouderdomsklachten als arteriosclerose, hoge bloeddruk en ouderdomshart:

Knoflook (allium sativum) bevat meer dan 75 verschillende stoffen.  Een van de belangrijkste is allicine, dat een bloedvatverwijdende werking heeft en bescherming biedt tegen de vorming van afzettingen tegen de aderwanden en zodoende arteriosclerose tegengaat.  Reeds gevormde vetafzettingen tegen de aderwanden kunnen worden opgelost, zodat knoflook niet alleen dient ter voorkoming, maar ook voor het zuiveren van reeds vernauwde bloedvaten.

Meer recentelijk neemt echter ook het belang van de Olijfbladeren (Olea europaea) steeds meer toe.  Vooral de bloeddrukverlagende werking treedt hierbij naar voren, die, in overeenstemming met de wetenschappelijke onderzoeken, berust op de werking van de choline-achtige substanties die in olijfbladeren voorkomen.  Verdere studies tonen een verbetering aan van de elasticiteit van de bloedvaten en van de vloeibaarheid van het bloed, evenals een kalmerende invloed op een nerveus hart.  Naast andere elementen kon een bitter smakende substantie, oleuropeïne, als voornaamste werkzame stof aangetoond worden.

Meidoorn (crataegus monogyna) staat sinds lange tijd bekend als een hartversterkend middel.  Door de crataegus-stoffen wordt de doorbloeding van de hartspier aanzienlijk verbeterd.  Daarbij heeft meidoorn voornamelijk invloed op de ouderdomsverschijnselen aan de kransslagaders van het hart.  Voor een goede werking van het hart is een toereikende aanvoer van zuurstof naar de kransslagaders en de hartspier noodzakelijk.  Meidoorn verbetert de aanvoer van vers, zuurstofrijk bloed, waardoor het prestatievermogen en de kracht van het hart kunnen toenemen.